Bosluga bakilarak yazilan yazilar ve bosluga birakilan sozcukler…
Hepsi evren denen boslukta asiliyorlar…Sen onlari biliyorsun cunku onlar sana aitler onlar senin icinden ciktilar…
Icin cok rahat cunku sen onlarin sana ait oldugunu biliyorsun ama ya bilmediklerin…
Biz insanlar hep bilinmezlikleri merak eder,
Bilinmezlikleri arariz…
Macera vardir onun icinde heyecan vardir, baskasi vardir…
Hayal etmek guzel birsey…olmasini isteyip yapamadiklarimizi hayal ederiz…Hayaller hep guzeldir…Oyuzden rengi hep pembedir…
Ornegin ben hayal ediyorum simdi gozlerimi kapatiyorum penceremi aciyorum disardan gelen dalga sesleri ve cok ama cok uzakta okyanusa yansiyan deniz fenerini goruyorum…Sicak bir ruzgar esiyor yavas yavas pencereden iceri giriyor…Sahildeki kum tanelerinin yer degistirdiklerini duyuyorum…Uzerinde ates yakip gitar calan gencleri goruyorum…
Ve gozlerimi biraz daha kapatiyorum…
Senin yuzunu goruyorum…Ustunde beyaz bir kiyafet icinde sen…yuzun her zamanki gibi guluyor…Saclarini toplamissin basinda bandanan var…yuzun yuzume bakiyor…Gozlerin yine cok guzel ve mutluluk piriltilari var icinde…
Pencereden elimi uzatiyorum sana dogru…Parmak uclarim parmak uclarina degiyor…
Birden gozlerimi aciyorum…Ve odam bombos…Pencereye dogru yuruyorum ve aciyorum…Evet hayalimdeki deniz ve hayalimdeki fener orda…Ya kumsaldaki ates sakin dusundugum gencler olmasin…
Ozaman sen nerdesin bunlar gercekse sen neden gercek degilsin…Neden hala hayalsin…
Hayalde yasamayi mi seviyorum yoksa…Ozaman yuzume vurarak gercek olan seyleri acikla…
Ozaman belki o pencereden her sana uzandigimda elim parmaklarina deger avuclarim yuzunu oksar…
Hayal olarak kalmak mi guzel yoksa gercege yaklasmak mi…Bununda cevabini sen ver ozaman…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder